Η ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση είναι η πιο παλιά και διαδεδομένη μέθοδος θεραπείας πολλών αγγειακών παθήσεων. Κατά την ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση, πραγματοποιείται τομή συνήθως μεγάλου μήκους, ώστε να υπάρχει αρκετός χώρος για το χειρουργό να εργαστεί. Η μεγάλη τομή βοηθά τον αγγειοχειρουργό να έχει καλύτερη εικόνα της περιοχής που τον ενδιαφέρει και να μπορεί να βάλει τα χέρια του και τα εργαλεία του μέσα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση, έχει πολύ καλά αποτελέσματα και οι ασθενείς δεν εμφανίζουν κάποιο πρόβλημα σε μακροχρόνια παρακολούθηση. Τα μειονεκτήματα που έχει η ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση είναι η παραμονή του/της ασθενούς στο νοσοκομείο για κάποιο χρονικό διάστημα, αναλόγως την περίπτωση και ότι για την πλήρη ανάρρωση χρειάζονται κάποιες εβδομάδες έως μήνες, αναλόγως πάλι την περίπτωση. Τα τελευταία χρόνια η επιλογή για ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση έχει μειωθεί σημαντικά, καθώς πολλές επεμβάσεις μπορούν πλέον να γίνουν ενδοαγγειακά. Παρακάτω μπορούμε να δούμε δύο ( 2 ) παραδείγματα με την κλασική ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση.
- Η κλασική ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση ανευρύσματος της θωρακικής αορτής: Η ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση της θωρακικής αορτής γίνεται πάντα με γενική αναισθησία. Ο αγγειοχειρουργός, αφού πραγματοποιήσει μια αριστερή θωρακοτομή, αποκλείει το ανεύρυσμα από την κυκλοφορία με ειδικές λαβίδες. Ύστερα, αφού ανοίξει τον ανευρυσματικό σάκο, ράβει στην αορτή το ειδικό συνθετικό μόσχευμα.
- Η κλασική ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση στένωσης της καρωτίδας: Η ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση στένωσης της καρωτίδας γίνεται με γενική αναισθησία και συνιστάται στους ασθενείς με σημαντικό βαθμό στένωσης. Η τομή στην ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση, πραγματοποιείται στον τράχηλο και ο αγγειοχειρουργός καθαρίζει την καρωτίδα από την αθηρωματική πλάκα.
Ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση: Τι είναι οι ενδοαγγειακές μέθοδοι;
Οι ενδοαγγειακές μέθοδοι είναι οι νεότερες τεχνικές αντιμετώπισης των βλαβών των αγγείων. Αναλόγως, το περιστατικό, οι ενδοαγγειακές μέθοδοι πραγματοποιούνται σε διαφορετικά περιβάλλοντα.
- Σε χειρουργικές αίθουσες: Μια πολύπλοκη επέμβαση μπορεί κάποιες φορές να χρειαστεί ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση και να μετατραπεί την ώρα εκείνη. Τέτοια επέμβαση είναι η ενδοαγγειακή αποκατάσταση ανευρύσματος της θωρακικής ή κοιλιακής αορτής.
- Σε αίθουσα αγγειογράφου: Εδώ γίνονται ενδοαγγειακές επεμβάσεις με διαδερμική πρόσβαση στα αγγεία.
- Σε υβριδικές αίθουσες: Είναι ένας συνδυασμός αίθουσας με σταθερό αγγειογράφο, η οποία προσφέρει καλύτερες συνθήκες απεικόνισης.
Παρακάτω παρουσιάζονται δύο ( 2 ) παραδείγματα ενδοαγγειακών μεθόδων.
- Η ενδοαγγειακή αποκατάσταση ανευρύσματος της θωρακικής αορτής: Η ενδοαγγειακή αποκατάσταση του ανευρύσματος της θωρακικής αορτής έχει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό επιτυχίας. Στην περίπτωση αυτή, δεν γίνεται θωρακοτομή, ούτε αποκλεισμός της θωρακικής αορτής από την κυκλοφορία, αλλά αποκλεισμός του ανευρυσματικού σάκου. Το ειδικό συνθετικό μόσχευμα εισάγεται μετά τη χειρουργική αποκάλυψη της μηριαίας αρτηρίας και με τη βοήθεια διεγχειρητικής αγγειογραφίας τοποθετείται στη θωρακική αορτή. Ο χρόνος νοσηλείας είναι συνήθως δύο ( 2 ) με τέσσερις ( 4 ) ημέρες.
- Η ενδοαγγειακή αποκατάσταση στένωσης της καρωτίδας: Η ενδοαγγειακή αυτή τεχνική δεν απαιτεί γενική αναισθησία, χειρουργική τομή και δεν αφήνει ουλές, καθώς δεν γίνεται διάνοιξη της καρωτίδας. Ενδείκνυται σε ασθενείς υψηλού κινδύνου για την ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση της στένωσης καρωτίδας, σε δύσκολα προσβάσιμες βλάβες και σε δυσπλασίες στην ανατομία του λαιμού.
Ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση: Τα πλεονεκτήματα των ενδοαγγειακών μεθόδων
Οι ενδοαγγειακές μέθοδοι εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια από όλο και περισσότερους ασθενείς. Αυτό συμβαίνει όμως στην περίπτωση που η ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση δεν ενδείκνυται. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου η ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση είναι η μόνη ενδεδειγμένη θεραπεία. Τα πλεονεκτήματα της ενδοαγγειακής μεθόδου είναι πολλά. Με τις ενδοαγγειακές τεχνικές, μπορούν να αντιμετωπιστούν οι στενώσεις των αγγείων στα αρχικά στάδια, αλλά και η πλήρης απόφραξη ενός αγγείου. Δεν χρειάζεται η γενική νάρκωση, καθώς η επέμβαση πραγματοποιείται χωρίς τομές, αλλά με παρακέντηση του αγγείου. Η παρακέντηση είναι εντελώς ανώδυνη για τον/την ασθενή. Μετά την ενδοαγγεικακή επέμβαση, ο/η ασθενής νοσηλεύεται για περίπου 24 ώρες και παίρνει εξιτήριο την επόμενη μέρα, αφού πρώτα πραγματοποιηθεί μια πλήρης κλινική εξέταση και ένα triplex της περιοχής. Η ανάρρωση είναι ταχύτατη και η εμφάνιση επιπλοκών είναι πολύ μικρότερη σε σχέση με την ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση.
Ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση: Τι είναι το stenting αρτηριών;
Το stenting αρτηριών είναι η εφαρμογή stents (ενδοαυλικοί νάρθηκες), οι οποίοι υποστηρίζουν το εσωτερικό τοίχωμα του αγγείου και κρατούν τον αυλό ανοιχτό. Το stent είναι ένα πολύ μικρό μεταλλικό πλέγμα, το οποίο είναι τοποθετημένο πάνω στο μπαλόνι. Αυτό ανοίγει όταν το μπαλόνι φουσκώσει και παραμένει στο τοίχωμα της αρτηρίας. Εξαιτίας λοιπόν της διαστολής του μπαλονιού στο σημείο που υπάρχει στένωση, η αρτηρία ανοίγει και το stent σταθεροποιεί το εσωτερικό τοίχωμα, οδηγώντας έτσι σε μια επιτυχή διάνοιξη των στενωμένων ή αποφραγμένων αρτηριών. Το μπαλόνι με το stent είναι τοποθετημένα πάνω σε έναν καθετήρα, ο οποίος περνά μέσα από τα στενωμένο ή αποφραγμένο τμήμα της αρτηρίας στον αυλό της. Τα stents τα τελευταία χρόνια έχουν εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό και διαφέρουν μεταξύ τους στο μηχανισμό διάστασής τους, το υλικό τους, το μήκος, τη διάμετρο, την αντοχή στην πίεση, την ελαστικότητα τους κ.α. Ο αγγειοχειρουργός θα αποφασίσει ποιο stent είναι κατάλληλο για κάθε ασθενή, αναλόγως το πρόβλημα και τη γενική κατάσταση υγείας του/της ασθενούς. Όπως και στην ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση, έτσι και στις επεμβάσεις με τη χρήση stent μπορούν να υπάρξουν ορισμένες επιπλοκές. Αυτές μπορεί να είναι η εξασθένηση του τοιχώματος της αρτηρίας, διαχωρισμός της αρτηρίας ή αιμορραγία. Ακόμα, με το πέρασμα των χρόνων η πιθανότητα επαναστένωσης της ίδιας αρτηρίας αυξάνεται και μπορεί να χρειαστεί επαναληπτική επέμβαση.